- LUCUBRATIO
- LUCUBRATIOapud Plin. Prologo Operis, ubi, postquam Inscriptionum apud Graecos miram feliciatem ostendit, pergit, Nostri crassiores, Antiquitatum, Exemplorum, Artiumque Facetissimi Lucubrationum a lucubro, qui ut faculae cerata, et vocatur Panos vel Phanos. Asserit Varro etc. Graece παννυχισμὸς et παννυχὶς titulus libri, qualem Atta conscripsit. Nonio in Lucubratione citatus. Dicere nempe vult Plin. Qui ex nostris crassiore Minervâ egêrunt, libros suos inscripsêre, Antiquitatum, Ecemplorum, Artium: qui tituli alienum aut affectatum nihil praeferunt, sed simpliciter id quod res est indicant. At facetissimi ex his videri volentes, non lepidiores titulos captârunt, quam ut Lucubrationes nuncuparent scriptiones suas. Et sane Rom. etiam puro Saeculo hominum eruditorum vigilias ac labores semper vocârunt isto nomine, et elucubrata opera dixêrunt Studiosorum, quae nocturnis meditationibus forent elaborara. Exponit deinde vocem, quia obscurior esset, a lucubro illam arcessens. Dictum autem vett. Rom. lucubrum vel lucuber, quod φανὸς s. πανὸς Graecis antiquis, lampadem eo nomine, vel facem, vocantibus. Sequuta aeraslaternam s. λυχνοῦχον sic appellavit. Isid. Lucubrum vocatum, quod luceat in umbra. Est enim modicus ignis: qui solet ex enui stuppa ceraque formari. Unde et ceratam faculam vocat Plin. quam Graecum Epigr. κηροκίτωνα λύχνον dicit. Ubi tamen sunt qui legant, qui ut baculus erat, ut illam faculam instar baculi habuisse dixerit; certe Cic. alicubi Hanc, inquit, scripsi ad lychnuchum ligneolum. Sed illud verius. Quia itaque ad lucubrum vigilabant Studiosi, ex eo lucubrationes dictae sunt nocturnae eorum meditationes, scriptionesque et exercitationes. Glossae, lucubro, νυκτογραφῶ, ἀγρυπνῶ, πμννυχίζω, et proin vox haec Antiquis, in inscriptionibus, placuit, Salmas. ad Solin. Locus vero, ubi lucubrare et meditari solebant Vett. Lecticula fuit, lucubratoria hinc nominata, de qua diximus supra.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.